1. |
A do aire musculado
03:38
|
|
||
|
Así que esta é a pel coa que esperta un dragón
A paisaxe sen calma e o lume na voz
Ti ves sendo a evidencia de parar de buscar
Hai mil cousas que indican que todo ha de chegar
A deshora
A deshora
Camiño desterrando tantas cousas
Xa non volve ó rejo un animal ferido
Está en min mentres durmo
Brilla en min mentres choro
Son eu que demoro
Máis que o tempo
Ti recordas o ano no que non enfermei?
Acordábame sempre do importante que é ter
Unha morte pequena, unha dor sen ronsel
Un silencio que incendie o que xamais cantei
Ata agora
Ata agora
Camiño sobre un aire musculado
Nunca vin eu diante a ninguén tan feliz
Non superei mil probas
Colección de derrotas
Nunca está todo limpo
Cala a boca
|
||||
2. |
Boneca de silveira
02:16
|
|
||
|
Velaí vai
Bela aí vai
Velaí vai bela
Boneca de silveira que andas soa
Agardo que a vida sexa boa
E que eu che siga o ritmo algunha vez
Había tempo que non quería eu querer
Tantos días alegando: xa non sei
Corazón e dedo índice sinálante
A ti
Teño o corpo corpo a terra ante a noticia
Cada verso sometido a ducha fría
Fascinácheste Aldao e agora
Agora que
|
||||
3. |
Unha que soase así
04:36
|
|
||
|
Eu ben sei como ule a noite
cando case nada importa
coñezo esa sensación.
Aquí non se pon o sol
é un sucedáneo do amor
que berra droga por nós.
Se o meu corpo é un resort
canto custa a petición
de que atenda eu ós meus dons.
Filla predilecta de
oriúnda das cancións
que fan á lúa tremer.
Lixeireza de vivir
recoller sen sementar
arde o bosque e o corazón.
Puntual como a obsesión
de ver un medo crecer
e rezar droga por nós.
|
||||
4. |
A letra desta canción
01:52
|
|
||
|
Es a memoria dos días
que aínda non sei cantar,
a primavera morrendo
por lerche a palma da man.
A ferida de fuxir,
a alegría de atopar.
Eu estou agradecida
se isto remata mañá.
Cata de lavas a vida,
corpos que quero tocar,
xa non sodes nin renuncia:
novo verbo desexar.
Comeríate enteira,
fóra deixaría só
a túa man escribindo
a letra desta canción.
|
||||
5. |
A do faro
03:16
|
|
||
|
Que levante a man quen queira un faro
saes guapa na foto se dis faro
e a luz
a luz
entrando
no sol provisional que é un faro
as marcas do esplendor escintilando
no mar.
Non merece a ruína ningún faro
a culpa xamais será dun faro
e o mar
o mar
deixando
que amaine a escuridade neste lado
onde xa ninguén entra sen un faro,
sen luz.
|
||||
Lucía Aldao A Coruña, Spain
Lucía Aldao é unha poeta coruñesa nacida en 1982. Leva máis de 20 anos dedicándose de xeito profesional ao mundo da poesía escénica, da música e do humor.
If you like Lucía Aldao, you may also like:
20 years into her career, Kate Nash returns with her debut for Kill Rock Stars, full of the rich songwriting for which she’s known.
go to album
Tamar Berk's effortlessly hooky power-pop arrives with as much bright polish as it does effervescent energy.
go to album
Giddy and ramshackle bedroom indie pop bursting with buoyant guitars and summery vocal hooks.
go to album
Diamond Violence
by Marker Starling
featured on Bandcamp Radio Sep 20, 2022
go to album
Sally Spitz (ex-French Vanilla) goes for a fully-formed dance-pop and electronic sound on her buoyant debut solo LP.
go to album
Tamar Berk pairs trenchant autobiographical lyrics with brittle guitars for songs that will win over fans of early Liz Phair.
go to album
Echo Eléctrico
by Angélica Garcia
Angélica Garcia thrives in unearthly self-reflection on this a cappella EP.
go to album
